میتسوبیشی پاجرو 1997 را بشناسید

در بین خودروهای ژاپنی، تویوتا لندکروزر عجیب ترین و پیچیده ترین تاریخ را دارد. اما مرور تاریخچه میتسو پاجرو دست کمی از هموطنش ندارد. شروع داستان پاجرو به حدود 87 سال پیش برمی گردد. این زم، بود که این شرکت اولین سدان چهار چرخ متحرک این خودروساز ژاپنی را با نام PX33 تولید کرد. اگرچه این مدل یک نمونه آزمایشی بود، اما نقشه راه چشمگیری را برای آینده میتسوبیشی ترسیم کرد. اما نه این خودرو و نه خود شرکت توانایی ورود به دنیای SUV ها را نداشتند. ژاپنی ها مجوز ساخت جیپ افسانه ای را در سال 1953 پس از بهبود روابط با آمریکا پس از جنگ جه، دوم ،یداری ،د. تا اینکه در دهه 1990 در یک همکاری عجیب جیپ با برند میتسوبیشی در ژاپن تولید می شد.

از دهه 1960، جذابیت بازار جه، به خودروهای چهار چرخ متحرک دو محوره به طور چشمگیری افزایش یافته است. این پدیده در ژاپن به ،وان یکی از خودروسازان نوظهور جهان به یک فرصت تبدیل شده است. نیسان و تویوتا قبلا با قدرت وارد این بازی شده اند. سرانجام، میتسوبیشی دست به کار شد و به سرعت به یکی از محبوب ترین تولیدکنندگان شاسی بلندهای دو محوره تبدیل شد.

در اوا، دهه 1960، میتسوبیشی به اندازه کافی از جیپ یاد گرفته بود. اما برای حرکت در مسیر خودروهای SUV مجبور شد مدل معروف Willys را سرمشق خود قرار دهد و اولین کانسپت های محصول جدید خود را با این مدل بچشد. نسخه اولیه Pajero Concept I در سال 1973 ارائه شد که البته به دل نمی نشست. این شرکت با تغییر استراتژی، این بار جیپ CJ را به دست گرفت و تا حدودی موفق شد. نسخه دوم پاجرو کانسپت II در سال 1979 رونمایی شد که برخلاف مدل قبلی مورد استقبال کارشناسان قرار گرفت. پس از مدل آزمایشی که پاجرو آینده را شکل داد، این شرکت اعتماد به نفس پیدا کرد و اولین پاجرو واقعی را در سال 1981 رونمایی کرد و یک سال بعد شروع به فروش آن کرد.

در مورد نام پاجرو نیز اطلاعات جالبی وجود دارد. گفته می شود این نام از گونه ای از گربه پامپاس به نام لئوپاردوس باگروس در ج، پاتاگونیا، آرژانتین گرفته شده است. همین نام به م،ای افراد آواره در یکی از پرفروش ترین بازارهای آن، اسپ،ا است. طبیعتاً اسپ،ایی ها این کلمه را "pajero" تلفظ می کنند.

یکی از دلایل اصلی موفقیت پاجرو، درخشش آن در رالی داکار است. پس از 3 استارت در این مسابقه، این خودرو ناگهان به ستاره دست نیافتنی داکار تبدیل شد و 12 پیروزی شگفت انگیز را به دست آورد.

پاجرو در بازار ایران نیز حضور بسیار خوبی داشت. به غیر از مدل مونتاژی ارائه شده توسط گروه بهمن (معروف به پاجرو بهمنی)، گزینه های 4 در و 2 در در نسخه های 4 و 6 سیلندر نیز در دسترس مشتریان بود که یک سبد رنگارنگ را تشکیل می دادند. یک چیز جالب؛ نسل اول این خودرو به دلیل کیفیت و کارایی چشمگیر در موسسات عمومی به ویژه موسسات بهداشتی مورد استفاده قرار گرفت. به همین دلیل به آن «سلامت باجرو» نیز می گویند. این خودروها حتی پس از اتمام دوره خدمات از طریق مزایده به دست مشتریان ثابت رسید.

تولید پاجرو پس از حدود 40 سال و تولید 3.3 میلیون دستگاه در سال 2021 به پایان رسید.

اگر از علاقه مندان به خودرو هستید، در نگاه اول متوجه خواهید شد که این پاجرو یک SUV ژاپنی زیبا از دهه 90 میلادی است. برخی از ،اصر آن فریاد می زنند که از چه دوره ای آمده است. مانند حفاظ نصب شده در زیر درها و در کناره های ضربه گیرها. مثل باغ مانند باز و بسته ، شیشه عقب. مانند محل نامتقارن پلاک.

این شرکت چندان به سنت های طراحی Pajero وسواس ندارد. در دوره تولید این خودرو گاهی ارتفاع سقف افزایش می یافت و به طور طبیعی شیشه ها بلندتر می شدند. گاهی سقف را پایین می آورد و پنجره ها را بزرگ می کرد. گاهی اوقات سپر شیب دار به سبک خودروهای آفرود داکار ساخته می شد، گاهی مانند مدل های برجسته شهری. اما او بر چیزی بسیار دیوانه کننده اصرار داشت. این زاویه کشیده چراغ های جلو و شکل عمودی چراغ های عقب بود. ایده هایی که از نسل اول تا آ،ین نسل در سال 2021 تکرار شد.

پاجرو 1997 شخصیت بسیار قوی ای را نشان می دهد. طراحی آن ساده و قابل کشیدن است. این چیزی است که ا،ر مردم ژاپن در دهه 1990 داشتند. برخی از اصول در این زبان گرافیکی ساده رعایت می شود. به ،وان مثال، آبکاری کروم برای زمان خود واقعاً گران بود. در جلوپنجره، روی دستگیره های درها، قاب پنجره ها و حتی در اطراف چراغ های عقب.

ایده شاهکار در این خودرو به کار رفته است. بیایید بگوییم که تقریبا 30 سال پیش، میتسوبیشی چراغ های جلوی پاجرو را تیره کرد تا جذابیت بصری و تاثیر گرافیکی آن را افزایش دهد. عملی که اگر به آن توجه نکنید متوجه آن نمی شوید. اما تأثیر آن در عظمت بدن استثنایی بود.

در داخل کابین، جزئیات زیبایی گنجانده شده است. مهم نیست که نشانگرهای شیب سنج و ارتفاع سنج چقدر برای راننده های حرفه ای آفرود مفید هستند، مکان آن ها واقعا هوشمندانه و نسبتاً سرزده است تا قابلیت های آفرود پاجرو را هم برای راننده و هم برای رقبا نمایان کند.

اینجا چیز دیگری هم جلب توجه می کند. به موقعیت دست ها در پشت فرمان و نشانگر شیب و ارتفاع دقت کنید. یک لبه از بالا بیرون زده است، به طوری که نور محیط مانع از دیدن اطلاعات حیاتی راننده در هنگام ناوبری سریع و هیجان انگیز خارج از جاده نمی شود.

خب، از نظر آپشن ها، ممکن است نتو،م زیاد در مورد آنچه پاجرو دارد صحبت کنیم. اما وقتی صحبت از تج،ات ویژه این خودرو به میان می آید، وضعیت فرق می کند.

ما با واضح ترین ویژگی میتسو شروع می کنیم. ی،ی سیستم انتقال قدرت آن به صورت چهار چرخ محرک است که یکی از جالب ترین چیزهایی است که تا به حال دیده یا تجربه کرده ام. قابلیت های ناوبری غیرقابل تکرار Pajero در خارج از جاده را باید به جعبه انتقال چشمگیر آن نسبت داد. به این ترتیب دنده را در زمان رفت و آمدهای معمولی شهری روی حالت 2H قرار می دهیم. این چیزی است که متخصصان به آن رانندگی خشک می گویند. در این حالت نیروی محرکه به محور عقب منتقل می شود.

حالت بعدی 4H است، اگر دنده کمکی روی آن تنظیم شود، بسته به شرایط جاده، نیروی محرکه بین محورهای جلو و عقب منتقل می شود. حالت من، برای جاده های لغزنده و البته آفرود سبک. حالت دیگر گیرب، 4HLC است که نیروی محرکه را به طور مساوی بین محورهای عقب و جلو ت،یم می کند، اما قفل دیفرانسیل در این حالت غیرفعال می ماند. ما به دنیای شگفت انگیز آفرود نزدیک می شویم. حالت چهارم 4LLC نام دارد. حالت دیوانه Pajero که در آن تمام گشتاور موجود به چرخ ها ارسال می شود. با ضریب انتقال قدرت بسیار سنگین، اکنون زمان آن است که قفل دیفرانسیل را فعال کنید تا ،بندگی به سطح باورن،ی برسد. اگر در سمت راست خود دیوار دارید، خدا خیرتان دهد.

این قفل دیفرانسیل چیست؟ این یک ویژگی است که اغلب در SUV های خارج از جاده نصب می شود تا از ثبات در مسیریابی دشوار مانند مسیرهای پر از گل، سنگ، برف و یخ اطمینان حاصل کند. در واقع با فعال شدن این سیستم، ا،ل عقب نیروی انتقال را به طور مساوی بین چرخ های چپ و راست ت،یم می کند.

به ندرت پیش می آید که این کارگران از ،ابی پاجرو رنج ببرند. این را باید به سیستم ATC پاجرو یا کنترل کشش فعال نسبت داد. در این سیستم زم، که وضعیت بدتر می شود، ترمزهای یک چرخ به طور خودکار فعال می شوند تا قدرت انتقال موتور به چرخ مقابل واکنش نشان دهد. این رفتار هوشمند، لغزش ها، با، اوت ها و سرسره های خطرناک را بدون اطلاع راننده کنترل می کند.

ما در مورد همه چیز صحبت کردیم، بیایید در مورد سیستم تعلیق پاجرو صحبت کنیم. در ا،ر شاسی بلندهای خارج از جاده هم سن پاجرو، سیستم محور عقب محکم است. اما مانند خودروهای امروزی، پاجرو از سیستم تعلیق مستقل چند پیوندی استفاده می کند که وقتی با سیستم تعلیق جناغی جلو ،یب می شود، پایداری فوق العاده ای را ایجاد می کند.

از نام آن مشخص است که هر یک از چهار چرخ بر اساس آنچه در زیر است واکنش نشان می دهند. در مسیر پر دست انداز، از زوایای فرار و حمله به خوبی استفاده می شود و چرخ درگیر در انتهای جاده دیرتر از زمین بلند می شود. توجه داشته باشید که ما در مورد خودرویی صحبت می کنیم که بیش از 30 سال قدمت دارد.

ما هنوز چیزهای بیشتری در مورد توانایی های خارج از جاده این معجزه کشف کنیم. این روزها هر وسیله نقلیه ای که ارتفاع سواری بالایی داشته باشد، SUV نامیده می شود. در حالی که این موجودات فقط یک صلیب ساده هستند. در یک SUV واقعی، بدنه عملا از قاب خودرو جدا است. میتسوبیشی پاجرو از شاسی متشکل از مونوکوک و قاب نردب، استفاده می کند. ساختاری که باعث می شود بدنه خودرو وزن سبک و همچنین پایداری بالایی داشته باشد.

البته مواردی مانند شیشه های برقی، تنظیم برقی آینه های جانبی، تنظیم ارتفاع چراغ جلو و سیستم تهویه مطبوع دستی با رادیاتور از دیگر گزینه های این خودرو هستند. بد نیست بد،د که در نسخه های فول آپشن این خودرو علاوه بر امکاناتی که به آن اشاره کردیم، سانروف ماهیگیری نیز تعبیه شده است.

پاجرو در نسل دوم محبوب شد زیرا از هر نظر رضایت بخش بود. سبد عرضه این خودرو رنگارنگ و متنوع بود. واقعا متنوع دو بدنه 3 و 5 در. 8 موتور بنزینی و 3 موتور دیزل. 3 مدل گیرب،. این ،یب انتخاب گسترده ای را به مشتریان ارائه می دهد. مدلی که امروز با آن رفتیم یک مدل 5 درب با موتور 3 لیتری V6 بود. یک SUV سرحال که می تواند 174 ، بخار در 5000 دور در دقیقه و 265 نیوتن متر گشتاور در 4500 دور در دقیقه ارائه دهد.

با توجه به دوره مدیریت و مالکیت عجیب میتسوبیشی، دیگر جای تعجب نیست که بگوییم این موتور روی دوج کاروان و پلیموث وویجر نیز در همان سال ها نصب شد. طبیعتاً خود میتسو از نسخه های بهبود یافته همان پاور یونیت در مدل های محبوبی مانند 3000GT، دلیکا و اکلیپس استفاده کرده است. برخی از پاجروها با گیرب، 5 سرعته دستی در دسترس هستند. اما خوشبختانه برای ما چیزی که داشتیم یک گیرب، چهار سرعته اتوماتیک با قابلیت OverDrive بود.

به نظر می رسد این نیروی قابل احترام برای فشار دادن به ساختار بدنه 2.6 تنی با طول، عرض و ارتفاع 4725، 1785 و 1895 میلی متر کافی باشد. هیچ، انتظار شتاب یک سدان اسپرت را از خودرویی در این سگمنت ندارد. با این حال، تعداد 13 ث،ه برای شتاب صفر تا صد و 175 کیلومتر در ساعت برای سرعت نهایی، درجه ای از موفقیت را در رکورد خود ثبت می کند. یکی از زیرکی های میتسوبیشی در طراحی پاجرو، به خصوص در نسل دوم، کاهش عرض بدنه و افزایش فاصله بین دو محور بود. ایده ای که شاید برای مسافران کمی آزاردهنده باشد، اما مرکز ثقل خودرو را به طرز شگفت انگیزی پایین آورد.

حجم م،ن سوخت پاجرو 92 لیتر است که تقریباً با مدل های هم ک، و هم نسل برابر است. شاید این روزها یک باکی با این اندازه ترسناک به نظر برسد، اما در آن روزها میتسو در داستان ما مصرف سوختی در حدود 13.5 لیتر در هر 100 کیلومتر داشت. این برای او در.

انتخاب بهترین گزینه بین نسل دوم میتسوبیشی پاجرو، نیسان پاترول سافاری، نیسان رونیس و تویوتا لندکروزر سری 80 بسیار دشوار است. 4 بازار آفرود ژاپنی که هنوز مشتریان وفادار و متعصب خود را دارند. ربطی به اینکه هزینه نگهداری پاجرو با،ت و پیدا ، لوازم یدکی و لوازم یدکی اورجینال برای آن سخت است، اما در هر صورت این خودرو آنقدر خوب است که در حال حاضر اگر تبلیغات میتسوبیشی پاجرو ببینید قیمت بین 1300 تا 2 میلیارد تومان است.

_{عکاس: محمدرضا اناری}